Category Archives: Op Toer

Interessante toets het op ons gewag. Die feite is: Ons is ‘n versameling musikante, maar meer as dit, skeppende kunstenaars, wat nou saam op ‘n kleinerige verhogie vir die eerste keer ooit ‘n program gaan speel asof ons dit al jarre doen. Party van die musikante ontmoet mekaar vir die eerste keer daar minute voor die vertoning begin. Ek dink nie Rian Malan het ooit van Loit Sôls gehoor voor die Wasgoedlyn se Mieliepoptoer nie. Rian en Les het wel van mekaar geweet, want ek het baie van beide met die ander gepraat, maar vanaand is die eerste keer op aarde (let op geskiedskrywers) dat Rian Malan en Les Javan saam op ‘n verhoog sou verskyn.
Soundcheck sien ‘n chaotiese kombinasie verhoogskarrelendes wat vra: “waar’s die tuner? Watse mic is myne? Waar sit ek? Gaan jy op die kitaar speel? Vat jy die shakers? Wie op dromme? Waar is die fokken tuner? Wanne begin ons? Is julle reg, die mense kyk al na ons? Waarmee gaan ons soundcheck? Wat is die eerste song? Het iemand nog ‘n kitaarkabel? Hoekom werk my mic nie?” Al hierdie dinge gebeur terwyl Lochner rustig sy koffie teug en ‘n sigaretjie rook en Les J op sy eie in die Spar rondmission vir airtime (vir Melissa smsies) en iets by die Tops. Min gepla. Maar soos ek sê, eks op my eie min gepla oor Les, want soos ek voorheen gesê het, as Les opdaag, gaan mooi gebeur. Bacchus Nel daag op met sy hele band. Hoe de fok gaan almal op die verhoog pas….
Dan raak alles stil en almal sit en ons asem in en uit en wag vir die eerste noot. Ek is op die klavier val weg met Hoofstroom in D. D is ‘n goeie sleutel. Les het ‘n mondfluitjie in D. Dit klink mooi en skraal in die dikste musiekstrome sny dit van agter in die kamer reg deur tot voor in die gevoel. Daai triestige klankie wat mense hartseer en bly op dieselfde oomblik maak. Ek is in die ritme, ek hoor Les van anderkant die verhoog inval, dan is Pete by met ballas en Rian op ruggraatkitaar en die perkussie met Ruben en Loit begin inskop en die Wasgoedlyn is in die aanloopbaan na al die reise en regmaak soos ‘n groot Boeing met enjins wat opwarm, wegtrek en as die koor kom, opstyg: “Hoofstroom, verbode rivier, word meer as ‘n mens, ‘n heilige dier.”
Ons het vertrek. Ons is hier. Ons speel musiek. Ons verdwaal in toonlere en ritmes. Ek sien uit die hoek van my ook Grieta begin glimlag. Soos Rian sing: “Die glase klink, die dansers draai, hy hou jou vas, probeer koning kraai.” Oe die gotskap gevoel as jy met ‘n groot orkes ‘n lekker liedjie speel en almal gooi ‘n stem in die potjie. Die geheel is groter as die somtotaal van almal se bydraes. Dis waar die magic lê. Fok Mnet. Ek hoef nooit weer TV te kyk as hierdie lewensaar my siel so voed nie. Ek is verslaaf aan klanke maak. Die regte klanke met die regte mense op die regte manier. Ek sal help span aan hierdie ding; die Wasgoedlyn, laat ons sien hoe ver sy gaan. Maar om oor musiek te praat is om seks met behulp van masturbasie te probeer beskryf. Ek los dit liewer daar waar dit hoort. Mens u moet liewerste self kom luister. Die Wasgoedlyn kom. Kom pluk sy vrugte daar is baie om te geniet.

(As jy nog nie ten minste Wasgoedlyn Vol 1 se liedjies het nie, los ‘n boodskap met e-pos adres, of gaan na http://tunelink.co.za, en ons stuur so gou soos nou die liedjies direk na u toe, waar dit hoort te wees.)

Word wakker in Natasha en Len se huis. Gister voel soos ‘n blur. Lekker koppie koffie. My boetie in Australië verjaar vandag. Lochner bel, ons kom almal hier bymekaar. Natasha en Jackie M gesels oor Kingston and the Rasta. N wil sommer dadelik die band inskryf vir FORR. Maggies, dinge gaan vinnig, laat ons eers ‘n stukkie asemhaal met die goeie nuus dat teken 2 van gister se kommer iets van die verlede is met ‘n pragtagge sms van standardbank wat my vertel het dat my bank ont(mielie|)pop het in ‘n gesellige situasie.
Natasha se Len het tande laat trek om absesse en moontlike dood te vermy en die sit letterlik dikbek in die tv kamer toe ons gesig wys. Moedige man wat met groot pyn groot getalle rumoerige gaste in sy huis met vriendelikheid verdra. Op pad venue toe vertel Natasha dat sy baie ouens gedate het wat nice was, maar nie regtig hul lewens oopgemaak het vir haar manier van sosiaal verkeer nie. Len het op ‘n stadium haar laat verstaan dat hy weet daar sal nou maar net altyd mense en mense in sy huis wees, en dis fine met hom. Dis aanvaarding wat huwelike laat werk. Maar miskien is dit meer. Ons kom in die kamer opgemaak in haar huis vir ons om in te slaap en die enigste boekie uitgestal op die bedkassie: “WEES DIE VROU VAN ‘N GELUKKIGE MAN”. Die hoofletters is soos dit op die boek self verskyn en dit laat my voel asof die titel ‘n bevel is en nie ‘n voorstel nie. “Ja amen”, dog ek maar ek was nog nie gereed om volkome vrou te wees nie, toe paas ek die boekie aan na Jackie M toe. Tot my groot onsteltenis stel sy glad nie belang nie. Geskok. Seergemaak. Verstaan sy dan nie dat wanneer die man die spil is waarom alles draai dat die wiel van die vrou se lewe glad sal verloop nie? Dit staan alles daar op bladsy 31.
Hoe dit ook al sy, ons gaan nie toelaat dat huweliksprobleme ons Mieliepotoer in die wiele ry nie. By die venue, “the Room” by 44 Stanley, kry ons vir Lochner. Hy het ‘n pragtagge Wasgoedlyn manifes geskryf en geperform daar en dan. Grieta, in beheer van alles, kon nie ophou glimlag nie. Ons gesels oor tafels skuif, mensegetalle, stages bou en wasgoedlyn ophang. Die wasgoedlyn wat op die ou en gehang het, het sexy gehang met lingerie en lingerda. Eers later vind ek uit al die kinky goete was van Grieta afkomstig. Mmmmh, Grieta lyk na so ‘n lekker meisie.

Anyways, Rian bel: “Lyk my nie julle is daar nie.” O fok, ek het vir Rian na Natasha se huis toe geredirect vir ‘n rehearsal, meantime is ons venue toe. My beplanning darem…. Op die ou en dag die manne stuk-stuk by Natasha se huis op, eers Lochner saamet ons, dan Rian. Ons werk Lochner se liedjies uit, gaan goed, klink mooi. Ek dog by myself: “Legendary” hier sit ek tussen Rian Malan en Lochner de Kock. WTF, groot siele in die kamer. Toe daag die anne manne op. In stap die Loit en die Ruben en die Les Javan. Ons begin lekker lawaai, so mooi, groot dinge op pad. Minute later verdwyn Les internet toe. Boek en verskuif vlugte vir sy duifie van PE. Les sou eers weer verskyn toe ons die huis verlaat om te gaan soundcheck. Moeilik om rehearsal so te run, maar ek het vroeër vir Jackie M vertel dat met Les op die verhoog is ek gerus met die waarborg dat daar minstens een hoek is vanwaar goeie klanke altyd gaan voortspruit. And so it was proven to be the case yet again. Maar meer daaroor later. Ek stop vir ‘n breakfast breek. Chat nou-nou verder.