All posts by Die_Wasgoedlyn

Dis oppad Mei toe en Misty Waters Musiekfees het die Wasgoedlyn genooi om bietjie te gaan inloer om te kyk wat alles daar gaan gebeur en om bietjie van daai gees en musiek aan die lyn te kom hang. En ons is opgewonde, want wanneer laas was ek by ‘n fees net om te gaan kyk en luister, te hoor en sien? Jarre laas, ek dink dit was nog Houtstok in die 90s. En dit was great, want ek het my hero’s daar gesien, Anton Goosen saam met die Kommissie van Ondersoek, Johannes Kerkorrel, Koos Kombuis, Live Jimi Presley, Joos Tonteldoos en die Dwarstrekkers (Paul Riekert se alt-Afrikaanse-rock band wat later Battery 9 op die been gebring het) Nico Carstens het gespeel en ek het gedink dis kwaai dat hy saam met al die rockers daar opgetree het. Die show wat uitgestaan het was KOOS. Nie Koos Kombuis nie, (met apologie aan André Letoit want hy is en sal altyd een van my gunsteling singer-songwriters bly), nee die band se naam is eenvoudig net KOOS. Ek het my vergaap aan die band, ek was nog op skool, om presies te wees, standerd 9 (dis graad elf vir die jonger genes onder ons). Ek het nog nooit van tevore sulke anargistiese punk musiek gesien nie, en dit boonop alles in Afrikaans. Ek sou meer as twee dekades later met hoofman van KOOS, Marcel van Heerden werk en steeds soos daai hopelose kind sy eie lirieke aan hom terugsing en hom vertel hoe hy my lewe verander het.

Intussen het ek talle feeste bygewoon, maar om self te gaan musiek speel en dan verander alles. Ek meen jy moet konsentreer op jou eie optrede en eers daarna as jou show afgehandel is, kan mens bietjie ontspan, en dan ontspan mens gewoonlik te veel te vinnig, want jy voel veral verlig omdat die stres rondom jou optrede verby is en die euforie daarvan is gewoonlik hoog en jy moet een of ander tyd terugkom, af, af, af al die pad aarde toe. Dis wat kunsmaak aan mens doen, hou vas, dis ‘n wille rit. En daarna, wel, daarna konsentreer ek nie meer nie, ek is gewoonlik so vasgevang in die sweer daarvan dat ek jou gewoonlik net kan vertel dat dit moerse lekker was, maar nooit in detail kan rekenskap gee van wat gebeur het nie.

Die grootste en kleinste feeste wat ek al ooit by opgetree het was altwee in die buiteland. Die Dranouter World Music Festival was by verre die grootste. Daar het ek opgetree vir die grootste gehoor nog ooit in my lewe. Maar die hoogtepunt van daardie fees was die aand toe Sinead O’Connor gesing het, toe het ek gehoor hoe dit klink as 80 000 mense saam sing: “Nothing compares to you”. Ja dit het ‘n merk op my siel gekerf. Daarteenoor is STRAB in Mosambiek die kleinste. Ek is nie honderd persent seker nie, maar ek dink daar word slegs 900 kaartjies verkoop. So dis ‘n klein fees en na die naweek ken almal omtrent mekaar. En dis by die see, en Conrad Jamneck maak seker dat net die beste musikante daar optree, so die musiek is uit die boonste rakke. Op die oomblik is STRAB my gunsteling fees.

Maar wat is die toestand van musiekfeeste in Suid-Afrika deesdae? En musiek bedoel ek bands en musikante, nie DJs en Karaoke nie. Is daar nog ‘n scene? Hoe gaan dit met Oppikoppi? Ek was so lanklaas daar. Dit was altyd ‘n hoogtepunt op die kalender. Die bands in die bosveld. Dis ‘n ervaring wat selfs in die buiteland berug is. Ek het getoer in Nederland en na optredes het mense my kom vra hoe is dit by Oppikoppi. Ek kon nie antwoord behalwe deur te sê jy moert self gaan nie, want vertel jy van die stof, die skroeiende son, die dorings onder jou tent, sal jy beswaarlik mense kan oortuig om te gaan. Maar hoe verduidelik jy aan ‘n vreemdeling dit gaan oor die gees en hoe gebruik mens slegs woorde om die magic van musiek oor te dra?  Anyway, woorde daarvoor is onvoldoende, kyk liewer bietjie wat het ons laas daar aangevang op ons Wasgoedlyn Mobile Stage:

Hier in die Kaap gaan dit maar sleg met die feeste. Die beste fees, die Oesfees in Franschhoek, is dood. Daar kon jy verwag om altyd kwaliteit musiek van alle gemeenskappe te sien. Ek dink dis ook byvoorbeeld die enigste fees gewees waar groot sterre soos David Kramer en Stef Bos opgetree het met gewone mense, sangers en onbekende musiekmakers van die plase van die omgewing. By geen ander fees het ek dit ooit weer gesien hier rond nie. Die KKNK doen uitstekende werk as dit by dramaproduksies kom, maar wat musiek betref staan KKNK vir Kom Kyk Na Kak. Dis Karaoke, Kommersiële Afrikaanse Kultuur en Karen Zoid. Karen is koel, maar sal jy net vir haar al die pad Oudtshoorn to piekel? Maar moenie my woord daarvoor vat nie, ek was in die laaste paar jaar nie weer terug om te gaan kyk het of dinge verander het nie. Once or twice bitten, shy for many years, of hoe lui die gesegde? Ek sien darem Frazer Barry (van Tribal Echo) het verlede jaar ‘n Kanna gewen daar vir hul produksie “’n Lepeltjie vol snare” met oom Hannes van David Kramer se Karoo Kitaar Blues. Ek, wat al baie met Frazer gewerk het, kan persoonlik getuig dat hy een van die beste liedjieskrywers in Afrikaans is. En ek hoor Churchil Naude tree ook op by hierdie jaar se KKNK, so dit lyk darem of dinge in ‘n regte rigting beweeg. As jy daar kom en jy hoor van lekker musiek, laat my weet, ek wil graag hê dinge moet beter wees as wat dit was.

Ek hoor Up The Creek is lekker. Ek was nog nooit daar nie. Dit lyk moerse koel met al die bootjies wat dryf op die water. Ja nee, ek sal moet gaan sometime. Ek het nog altyd die Woordfees in Stellenbosch geniet, maar dis glad nie vir my ‘n fees in die festival sin van die woord nie. Eerstens is daar nie een terrein soos by Misty Waters of Oppikoppi nie. Nee, dis meer soos ‘n Woordweek in Stellenbosch, waar jy uitstekende produksies kan gaan beleef in die pragtige en gesofistikeerde lokale in Stellenbosch. No roughing it, maar ook nie die samehorigheid en solidariteit wat kom van die gemeenskaplike meemaak van ‘n rockfees soos Misty Waters nie. En dit liewe vriende, is hoekom ons so opgewonde is om te gaan kyk waat gaan aan by Lake Umuzi in Mpumalanga waar Misty Waters Music Festival gaan rock van 10 tot 12 Mei 2019.  Die bestuur het ons laat weet dat almal welkom is om tot Maandag die 13de te kamp.

Die line up klink spektakulêr: Fokofpolisiekar, Albert Frost, Black Cat Bones, Taxi Violence, Tidal Waves, Basson Laubscher and the Violent Free Peace het ek al baie gesien en kan ek aanbeveel om te gaan uitcheck. Kyk byvoorbeeld Albert Frost wat die SAMA gewen het vir die beste Rock album verlede jaar. Vir hom het ek ewige respek. Hy het saam met my Smoorverlief Oppikoppi gedoen in 2009. En jare later het hy by Wasgoedlyn Backsberg, toe my guitar-amp halfpad in die show die gees gee, die hele show op sy eie gedra, sonder dat enige iemand eers geweet het dat iets gebeur het. Ons het met hom gaan gesels om te hoor waar dit alles begin het en hy het ongelooflike kennis van SA se musiekgeskiedenis, wat hy met ons gedeel het. Hier is ‘n klein uittrekseltjie van daardie samewerking:

Tidal Waves verdien ‘n plek in SA se reggae hall of fame en luister jy na “Lekker lekker dans” sal jy verstaan as hul voorsanger, Jakob, sê: “Die wat nie kan Afrikaans praat, hy moet nou loop jong”. Tidal Waves beteken partytjie. Tidal Waves alleen is genoeg rede om na Misty Waters toe te gaan.

Dan is daar ‘n hele lys bands waaroor ek nou eers my huiswerk moet gaan doen waarna ek uitsien om te hoor by Misty Water, ek noem maar net (jy ken hulle tien teen een beter as ek, laat my gerus maar weet). Ek luister op hierdie oomblik na Wolfgang Marrow, en dis musiek met passie, lekker guitaring en sielvolle manlike en vroulike sang, sien uit om dit op die verhoog te sien. Tjek dit bietjie:

Dan is daar Don’t poke the bear, FlØris, Adele Nqeto met ‘n pragtige stem, Zebra, Raygun Royale, Hellcats.

Maar wie ek graag volgende op die Wasgoedlyn wil sien is Sean Koch, luister bietjie hier en kyk na hierdie incredible video:

Ek het nog nie naastenby by almal uitgekom nie, oe, dit gaan sielsverrykend lekker wees. Kom soek ons bietjie op by Misty Waters by Lake Umuzi in Mpumalanga 10 – 12 Mei.

Vir meer info oor kaartjies, verblyf, bands etc gaan na: https://mistywaters.lakeumuzi.co.za/

By Boesmansriviermond was dit kinderspeletjies

So bietjie meer as 120km noord van Port Elizabeth vind jy Boesmansriviermond, waar gasvryheid en langarm niks vreemds is nie.

Hier het Die Wasgoedlyn saam met Jacques de Coning, eienaar van Bushman’s Bar and Grill so bietjie musiek gemaak en twak gepraat.

 Die uitsig van hul stoep af is ook nie te versmaai nie.

Regs voor die kroeg, so paar meter voor die ingang sit Pierre. Pierre groet met die linkerhand want hy het so paar jaar gelede sy regter in ‘n fratsongeluk verloor.

Van die gaste sluit in Springbok spandokter Dr Conrad von Hagen en sy gesin.

Riku besluit daar en dan om ‘n paar snitte van sy album Janneman in die Diereryk te speel. Vir die kinders.

By Boesmansriviermond is nie net die dorp se naam ‘n mondvol nie. Die De Conings maak ook ‘n burger wat diè kenner daartoe gedryf het om daaroor te moet skryf.

Grote is nie alles nie. Die geheim lê natuurlik in die patty. Ons leer later dit is ‘n De Coning resep.

Vir die familie wat in BBG’s kuier sorg Jacques dat daar aan elke versoek voldoen word as hy saam met Riku, wat vir ‘n slag die baskitaar tokkel, op die verhoog klim.

Op die dromme is daar ‘n man met die naam Fernando.

“Yes we could hear the drums Fernando, dit was baie cool,” vertel Riku,

*Die Wasgoedlyn bedank graag die personeel by BBGs en veral Jacques de Coning wat sy huis, hart en pragtige kuierplek aan Die Wasgoedlyn gehang het.

*Die Wasgoedlyn word die naweek in Pretoria gespan. Vir meer inligting, kyk na ons vertoningsgids.

Sinterklaas gee na bewering elke jaar vir elke kind in die wêreld ‘n geskenk, maar nie elke kind verdien ‘n prezzie nie.

So het Stef Kruger oor die afgelope 40-plus talle geskenke aan Afrikaanssprekendes uitgedeel. Dalk te veel. Sy woorde het kunstenaars soos Dozi op die map geplaas en daardie selfde woorde het tot ‘n groot mate ‘n sin van eenvormigheid in ‘n andersins gesplete musiekwêreld tot stand gebring.

Dinsdag het Stef sy wonderwoorde aan Die Wasgoedlyn by Black Vanilla in Groot Brak gehang en ook bewys dat daar wel ‘n kunstenaar is wat met ‘n meer belaglike broek as die een wat Riku Lätti gewoonlik dra, op ‘n verhoog te verskyn.

Riku het sy pienk nommertjie by die huis vergeet, hy pak die #SpanDieLyne toer met so ‘n nuwe zef jeanpant aan.

Buiten ‘n legendariese komponis is Stef ook ‘n grapgat. Hy belowe egter tong-in-kies dat sy stories op ware verhale baseer is, hoewel die waarheid in sy musiek aansienlik meer vir die verbeelding laat.

Sy liedjies het, en bly steeds, die musikale verwysingsraamwerk in ons land verander. Het ons al die woord legende genoeg gebruik?

Stef het tydens die optrede – wat ook ‘n mode-parade ingesluit het – nie een snit van ‘n ander kuntenaar gespeel nie.

Ek speel nie covers nie so dit was vir my lekker om vir ‘n slag musikante soos Riku en Petronel se musiek te speel, of te probeer speel, wys Stef sy beskeie deel.

Tog, vir diegene wat hom dalk vir die eerste keer teekom kon dit netsowel ‘n Afrikaanse treffers show gewees het.

Ons is almal grassade my kind. – Stef Kruger

Riku het natuurlik binne etlike minute met die trekklavier ingeval terwyl die Suid-Kaap se dame van klawers en harte, Petronel Baard, ook nie die geleentheid om saam met die legend te speel misgeloop het nie.

Petronel is nou amptelik ‘n dame. Sy het onlangs die naughty 40s betree en verkies om onder geen omstandighede in Johannesburg spitsverkeer agter die stuur te wees nie.

Sy het ook reeds genoeg bergpasse met haar groen karretjie trotseer en sy ken feitlik elke kinkel op die pad tussen Kaapstad en Pretoria.

Soos dit ‘n goeie dame betaam geniet sy ook per geleentheid ‘n glasie wyn en met Du Toitskloof wat hul druiwe op Die Wasgoedlyn gehang het, kon sy saam met Riku, Jackie, Johan Smit en Bamboesina van die See ‘n onvergeetlike skemerkelkie voor die vertoning geniet het.

Riku: “Ons wil hiermee DuToitsKloof, Bernard Kotze in besonder, vir hul bydrae tot die sukses van ons toer bedank.

“Hierdie wêreld-eerste Pikke-pikkewyntoer met Pinotage Merlot Ruby Cabernet gaan goed af met ‘n vuurtjie en warm geselskap met vriende.

“Kyk uit vir die Wasgoedlyn, ons is tien teen een al oppad na jou dorp toe.  Kom hang aan die lyn, 11 Augustus om 20h30 op kykNET NOU! op DSTV kanaal 146”

Petronel se stem is net eenvoudig een van daardie dinge wat mens in jou leeftyd moet ervaar. Om daaroor te skryf is sinneloos.

En soos dit nou maar by enige Wasgoedlyn samekoms gebeur, het sy ook haar eie stempel op van haar mede-kunstenaars se liedere afgedruk.

“Petronel is van ons kerk se mense. En dit wat sy hier in Groot Brak doen is fantasties vir Afrikaans en musiek.”

Petronel bied elke ander week ‘n sogenaamde Oermoer byeenkoms aan waar daar om ‘n vuur of in ‘n park, koffiewinkel of iewers in ‘n wonderskoon Suid-Kaape tuinmusiek gemaak word.

“Elke Oermoer, seker nes elke Wasgoedlyn-vertoning, is anders,” verduidelik Petronel.

“Die een aspek wat egter nooit verskil nie is die gees by ‘n Oermoer. Almal bring ‘n dis en daar word gedeel en gesels en musikante word die geleentheid gebied om dit wat hul geniet te doen vir mense wat ‘n regte waardering vir musiek het.”